Claudia Ranucci irudien sortzailea da eta David Fernández Sifres, testuen egilea; bilduma atsegin honen egileak dira. Beraiek diotenez, Bapo Jauna errinozero morea, piporra, bromazalea baina bihotz onekoa da. Gainera, oso jakingura da, eta marraztea du gogoko. Bere etxeak lorategia du, eta gogoko du leihoetan landaretxoak landatzea. Laliz gainera, beste hainbat lagun ditu, besteak beste: Tilo krokodiloa, Mela igela, Xaxa panda eta zenbait habitateko beste batzuk.

 

Davidek Bapo Jauna izen bitxiaren jatorria argitzen digu. Izen desberdina eta ume oso txikientzat ahoskatzeko erraza den izena bilatzen ari nintzen. Gakoa familiako alaba gazteenak eman zion. «Alaba txikiak gorroto du pixohiala aldatzea», esan digu. «Kexatu egiten da, etengabe, eta, amaitzen dugunean, begiratu egiten gaitu eta, poztasun handiz eta irribarre handi batez, zera esaten digu: “Bapo!". Eta Dianaren “Bapo!” hori, poztasuna transmititzeaz gainera, gure errinozeroarentzako izen aproposa zela iruditu zitzaidan», esan du.

 

Bapo Jauna bilduma etxeko txikienei zuzentzen zaie. Oso liburu jolasgarriak dira, Daviden bi seme nagusiek deskribatzen duten bezala. «Istorio dibertigarriak eta, aldi berean, atseginak egin nahi izan ditugu. Orrialde bakoitzean sorpresa bat dago, eta hura zabaltzean ikusten da. Amaiera umeekin dauden eta liburua lehen aldiz irakurtzen duten helduei ere deigarria gerta dakieke», esan du testuaren egileak. «Beti zerbait edo egoera ezagun bat ikusten ari garela dirudi, baina hegala irekitzean… dena aldatzen da!», esan du irudigileak.

 

Lanak garatu bitartean, etengabeko harremana dute euren artean eta Celia Turrión editorearekin. Davidi bururatzen zaio istorio bakoitzaren argudio orokorra, eta berak azaltzen die lankideei. Proposamena onetsi ondoren, liburu bakoitzak dituen hamar eszenetan lanean hasten dira; horretarako, «bildutako orrialdean zer ikusi behar den zehazten dugu, zer bilakatu behar den hura zabaltzean eta zer testu izan behar duen», esan du. «Normalean, metroan noan bitartean, Davidek deitu egiten nau, eta pentsatzen egon dena kontatzen dit, beti gogo biziz.Nire aldetik, marrazten eseri eta berak imajinatzen dituen egoerak praktikan jar ote daitezkeen ikusi behar dut», dio Claudiak.

 

Gero, baterako lanaren zati handiena hasten da. Zer eszenak balio duten eta zeinek ez berrikusten dugu eta ea ilustrazioaren bidez isla ote daitezkeen. Prozesuan, batzuetan aurretik aurreikusten ez ziren irtenbideak sortzen dira. Claudiak proiektuaren malgutasuna azpimarratzen du; horrek aukera ematen die istorioa moldatzeko, marrazkien arabera, eta aberasteko xehetasun txikiak gehitzeko. Keinu horietako bat Txantxa liburuaren lehen orrialde bikoitzean dugu; hartan, hiru koadro ikusten dira Lali jirafaren etxean. «Nire hiru seme-alaben marrazkiak dira; haietako batean, bakoitzaren inizialak ere ageri dira», dio Davidek. Claudiaren alabak ere, 10 urtekoak, arrastoa utzi du liburuetan. «Egiten dudanari buruzko iritzia ematen du: pertsonaia hankamotz dagoen edo islatzen ari naizen ideiak funtzionatzen duen ohartrazten dit.Eta hala sortu zen Xaxa pandaren ideia, tagliatelleak jaten Lehoi bat ote da? liburuan. Dieci peluxe kutunari (dagoeneko ile guztia galduta du) eginiko omenaldia da», dio irudigileak. Neskatoa Txantxa liburuan Bapo Jaunaren katiluan ageri den bihotz txiki eta zoriontsuaren egile materiala ere bada.